Misschien Marieke

Ik heb haar te pletter gedacht. Kapot gedroomd. Maar nog steeds zit ze daar, klein en veilig, niet kapot te krijgen.
Een meisje.
Het is een meisje en ze zeggen dat ze op mij lijkt.
Ik lijk op mijn vader, niet op mijn moeder. Als ik heel goed kijk. In slecht licht. Dan zie ik dat. Dan zie ik mijn vader, diep in mijn gezicht.

Met de monoloog ‘Misschien Marieke’ stappen we in het hoofd en de wereld van een pas bevallen jonge vrouw die op het punt staat de allerbelangrijkste beslissing in haar leven te nemen.

Voor het project De Kleine Boodschap (TAZ#2015) schreef Lieve Blancquaert een verhaal over een moeder die haar kind afstaat. Geboeid door deze tekst, nodigde Dirk Pauwels haar uit om samen met actrice en theatermaakster Greet Jacobs een monoloog te creëren speciaal voor TAZ#2017.
Blancquaert ging hiervoor in gesprek met Oostendse moeders, die in kwetsbare omstandigheden leven. Op basis van deze verhalen schreven Jacobs en Blancquaert samen de tekst voor ‘Misschien Marieke’ en gingen ze op zoek naar een theatertaal die hen bindt.

Het resultaat is een beklijvende voorstelling over wat het betekent moeder te worden in een wereld die tegen jouw richting in lijkt te draaien.

Haar spel is doorleefd, maar nooit overtrokken, perfect in balans. Medelijden is niet aan de orde, begrip des te meer. (Bieke Prunelle - TAZETTE)                              

‘Misschien Marieke’ is een nieuwe moeder en kind: met beide voeten in de volkse klei van de Gentse school, maar ook zo documentair gevoed dat alle clichés over armoede overspeeld worden voor diep begrip. […] Er zijn voor minder stukken uitgeroepen tot machtige tragedies. Deze verdient een speelreeks tot ver voorbij de verkiezingen. (Wouter Hillaert – De Standaard ****)

Lieve Blancquaert en Greet Jacobs geven een mokerslag van formaat met deze moedermonoloog. (Els Van Steenberghe – Knack ****)

Greet Jacobs (° 1988) schrijft (theater)teksten, maakt eigen voorstellingen en speelt in voorstellingen van zeer uiteenlopende gezelschappen. In 2014 studeerde ze af aan het RITCS in Brussel en won ze met ‘Metamorphosen’ de Debuutprijs op het ITS-festival (2014). De monoloog ‘Dora G’ maakte en speelde ze als masterproject aan het Ritcs en speelde twee seizoenen als PALEIS-productie. Ze herwerkte het verhaal tot de ontroerende debuutroman ‘Dora G., een weggegooid leven’ (Lannoo, 2015). Samen met Alexia Leysen vormt ze het collectief BRUT (‘Ketchikan’ en Mieren slapen nooit’). Jacobs speelde ook in o.a. ‘Zieke Jeugd’ (Zuidpool), ‘BONTE NACHT’ (Tuning People en DE MAAN), ‘UILSKUIKEN EN TAKKELING’ (DE MAAN) en ‘Lizzie Borden’ (Abattoir Fermé).

Lieve Blancquaert (° 1963) is fotografe en documentairemaker. Ze studeerde Film en fotografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Doorheen haar carrière verwierf Blancquaert voornamelijk naam met haar krachtige portretfoto’s. ‘Birth Day’ en ‘Wedding Day’ zijn enkele van haar bekende projecten. Samen met Annemie Struyf, journaliste en compagnon de route, publiceerde ze verschillende boeken.